Vivu kvazaŭ vi havas nur unu tagon – tiu sugesto ofte renkonteblas en interretaj citaĵoj. Heroo de tiu ĉi fimo (Remember Sunday) plenumas ĝin en realo – ne propravole, sed senescepte regule. Li trovis la veran amon kaj perdas ĝin ĉiunokte. Ĉu tio estas tragedio aŭ feliĉo?
En tiu ĉi filmo renkontiĝis du homoj – juna kelnerino kaj samaĝa juvelisto. Ilia rilato evoluas kaj ĉio bonas krom unu afero – la junulo ofte forgesas kiel aspektas la knabino, konfuzas ŝin kun ŝia amikino ktp. Nur poste ŝi ekscias ke antaŭ kelkaj jaroj cerba aneŭrismo detruis lian mallongan memoron, do li ne kapablas rememori kio okazis hieraŭ, ĉar ĉiuj informoj malaperas dum la dormo.
Pro tio li devis eksiĝi de kosmoesplorejo, kie li estis inter la plej multpromesaj sciencistoj, kaj vivi kiel simpla metiisto ĉirkaŭita de amaso de memorskribaĵoj kaj ŝaltanta ĉiupaŝe voĉregistrilon por rememori kion li diris, planis, promesis.
La antaŭa fianĉino lasis lin, ĉar komprenis ke ĉiumatene li ne memoros ŝin, nek iliajn infanojn aperontajn – tute nenion. La plej novaj, modernaj kuracmetodoj jam estas elprovitaj kaj donis nenian rezulton. Ĉu tragedio?
Sed rigardu tion aliflanke. Ĉiumatene li ne memoros kiu estas virino kuŝanta apud li kaj sentos al ŝi nenion. Do ŝi havas la unikan ŝancon ĉiutage renkonti la viron de sia revo, konatiĝi kun li, enamigi lin al si kaj ĝui feliĉan vivon kun sia amato. La vivon kiu daŭros nur unu tagon kaj finiĝos nokte kiel la balo de Cindrulino.
Multaj paroj plendas pri rutino kiu detruas iliajn rilatojn, pri reciproka tediĝo kaj alkutimiĝo. Ĉi-foje tio ne eblas, ĉar la rilato naskiĝas ĉiutage kaj malaperas vespere kiel bela papilio kiu ĝuas nur lumon kaj neniam suferas je nokta malvarmo.
La afero estas komplika, la tasko malfacila, sed ankaŭ la rekompenco grandas – ĉiutage ili havos la veran amon, freŝan kaj sinceran. Ĉu enviinda sorto?
Comments
Post a Comment